Hayatımda hiç tek taraf olmadım. Tabularım olmadı, takıntılarımda…
Kendimi anlamaya başladığım günden sonra karşıma çıkan ve
hiç tanımadığı insanlardan kendini üstün görenleri, farklı görenleri, ayrıcalıklı görenleri hiç sevmedim sevemedim…
Hep eksik gördüm bu zavallıları nedense, dünyaya gözünü açtığında gördüğün ilk ışık, aldığın ilk nefes doğa, güneş, bulut ve dağlara, yeşilliklere sen mi karar veriyorsun da kendini farklı görüyorsun!
Sen yokken kurgulanmış zaten bu muhteşem evren, tıpkı hiç bilmeden hazırlanmış ve dünyaya geldiğinde tanıyacağın Annen, baban gibi bütün akrabaların ve etrafında olabilecek senin yörüngedeki herkesler gibi, neye karar vererek geldin ki, neyin ne olacağına karar verebiliyorsun!
Atam dedem böyleydi diye, arkasına sığınarak klavye kahramanı olma!
Evet, soylar vardır, devam eder gider.
Tıpkı kuş soyu, bitki soyu, hayvan soyu gibi sonuçta kendi özüne ait ve onu tamamlayandır soylar. Bir ağaç yaprağındaki damla bile kendini tamamlayınca damlar. Ve biz insanlar istesek de kuş soyu, hayvan soyu, bitki soyu olamayız!
Bizleri yaradan sen insan soyundan ol diye yaratmış. Peki, bu kendini üst ırk görme beğenmişliği nedir! Kendinden olmayanı beğenmezlik nedir?
Kendini üst görme ve kendinden olmayana tahammül etmeme. Peki, sen kimsin ve kime karşı çıkıyorsun! Kendine mi, soyuna mı, Yaratana mı?
Yenidünyayı bekleyen en büyük tehlike ırkçılık, ırk ayırımı yapmak ve bundan beter tehlike yoktur.
Avrupa’da ya da dünyada yaşayan gurbetçi vatandaşlarımızın çocukları, yaşadığı ülke vatandaşlarının çocukları ile aynı okula gidiyor aynı sosyal hayatı, aynı spor kulüplerini paylaşıyor. Siyasetçilerin öyle tutarsızca ve düşüncesizce ırklar üzerine, dinler üzerine kendinden olmayan toplumlar üzerine konuşmaları, kin tohumları atmaları, nefret duyguları paylaşmalarının bedelini, acısını, ıstırabını işte bu,
Aynı sınıfları paylaşan çocuklar gibi,
Aynı işyerinde çalışan iş arkadaşları,
Aynı takımda oynayan farklı kültürlere ve toplumlara ait sporcu gençler,
Aynı mahallelerde, binalarda oturan komşu olan insanlar çekiyor!
Son dönemlerde artan akıl almaz ırkçı saldırılar bu nefret dilinin eseridir işte.
Siyasetçiler ve aileler sizden olmayan her toplumu ve insanları sevecek sevdirecek dil kullanın ve hoşgörülü olun lütfen, farkında değilsiniz belki ama tehlike büyük biraz daha tatlı dil, biraz daha sevgi.
Dünyayı bir çiçek bahçesi olarak görmeli. Bırakın bütün çiçekler kendi güzellikleri, kokularıyla bu bahçede hep beraber yaşasın koparmamalı ve kırmamalı.
Böyle çok daha güzel ve yaşanılır olacak.
Sevgilerimle.